Zabytki
Świebodzin to miasto, gdzie historyczne centrum zachowało niemal niezmienione od czasów średniowiecza rozplanowanie z centralnym, prostokątnym rynkiem i komunikującymi się z nim pod kątem prostym ulicami. Do dziś czytelny, średniowieczny układ miasta wyznaczają fragmenty obwarowań z fosą i zamkiem. Pozostałości te wraz z najstarszymi budowlami - kościołem i ratuszem tworzą jeden z najcenniejszych zespołów urbanistycznych w regionie.
Ratusz wzniesiony został prawdopodobnie w 2 pot. XIV w. jako budowla dwutraktowa. Z tego okresu w piwnicach zachowały się beczkowe sklepienia z kamienia polnego. Po pożarze w l541roku ratusz odbudowano i powiększono o trakt południowy. W XIX w. rozebrano jedną z wież - strażniczą, a elewacje budowli uzyskały neostylowy wygląd przez dodanie boniowań, krenelażowego zwieńczenia wieży oraz szczytu zdobionego herbem miasta. W salach parteru ratusza z zabytkowymi sklepieniami gwiaździstymi i kryształowymi mieści się Muzeum Regionalne o bogatych zbiorach lokalnych. Z tarasu widokowego wieży zegarowej można podziwiać panoramę miasta.
Kościół pw. św. Michała Archanioła - usytuowany przy północno - wschodnim narożniku rynku w zasadniczej części zbudowany został w 2 poł. XV w. jako halowa budowlą trzynawowa z pięciobocznym prezbiterium. Po pożarze miasta w 1541 r. farę powiększono dobudowując czwartą nawę od północy i rząd kaplic z emporą od południa. Nawy nakryte zostały efektownym sklepieniem sieciowym, kaplice zaś gwiaździstym oraz kryształowym. W wyniku neogotyckiej, XIX-wiecznej przebudowy do kościoła dostawiono kruchtę oraz wykonano efektowny szczyt wieżowy w elewacji frontowej. We wnętrzu z późnogotyckiego wyposażenia zachował się tryptyk św. Anny oraz rzeźbiarska grupa Ukrzyżowania. Wysokiej klasy rokokowa figura Najświętszej Panny Marii znajduje się w ołtarzu bocznym.
Zamek wzniesiony XVI w. sprzężony był z miejskimi obwarowaniami. W XV w. przejściowo władali tu joannici, potem przez wiele wieków był siedzibą komendantów i starostów. W wyniku licznych przebudów m.in. w XVII, XIX i XX w. zamek utracił swój pierwotny charakter. Dwa zrujnowane skrzydła budowli zachowały się. w obecnym kompleksie Lubuskiego Ośrodka Rehabilitacyjno-Ortopedycznego.
Obwarowania miejskie powstawały od XIV w. W XVI W. miasto otoczone było murem obronnym z dwunastoma basztami i trzema bramami wjazdowymi, okolone szeroką fosą. W połowie XVIII w. rozpoczęto stopniową rozbiórkę obwarowań. Do dziś przetrwały trzy baszty oraz fragmenty, murów i fosy - najlepiej zachowane odcinki znajdują się przy ul. Parkowej, ul. Okrężnej i ul. Szpitalnej.
Dawna szkoła parafialna zlokalizowana w pobliżu kościoła farnego, przy murze obronnym wybudowana została przez Bonawenturę Schickfussa w 1604 r. Obecny wygląd budowli nadała XIX-wieczna przebudowa, w sieni zachowało się zabytkowe sklepienie sieciowe.
Kościół pw. NMP Królowej Polski, dawny zbór ewangelicki im. Fryderyka, wybudowany został w latach 1698-1900. Wzniesiony w stylu neogotyckim, stanął na miejscu dwóch wcześniejszych zborów z XVII i XVIII w. We wnętrzu zachowały się oryginalne witraże, m.in. z herbem Świebodzina.
Mieszczańska zabudowa mieszkalna - do XVIII w. w mieście przeważała zabudowa drewniana. Rynek okalały domy z podcieniami, dziś tylko jeden budynek nawiązuje do dawnej architektury. Najstarsze zachowane kamienice pochodzą z końca XVIII w. - przy ul. Wiejskiej i ul. Kościelnej. Większość budowli powstawała w XIX i XX w. z wykorzystaniem form architektury neogotyckiej, secesyjnej i eklektycznej. Najciekawsze zespoły kamienic znajdują się przy pl. Wolności, pl. Jana Pawła II, ul. Piłsudskiego, ul. I Maja, ul. Żymierskiego. W gminie Świebodzin znajduje się 125 obiektów wpisanych do rejestru zabytków i jest objętych ewidencją konserwatorską.
Figura Jezusa Chrystusa Króla Wszechświat rzeźba wzniesiona w 2010 według projektu Mirosława Pateckiego; przedstawia Jezusa Chrystusa jako Króla Wszechświata. Całkowita wysokość pomnika wynosi 36 m, z czego 33 m przypada na figurę Jezusa a 3 m na wieńczącą pomnik pozłacaną koronę. Pomnik wzniesiony został na liczącym 16,5 m wysokości sztucznie usypanym kopcu (łączna wysokość pomnika i kopca wynosi 52,5 m). Masa konstrukcji szacowana jest na ponad 440 ton. Forma rzeźby nawiązuje do pomnika Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, od którego jest o 3 metry wyższa. Wysokość samej statui wraz z koroną jest aż o 6 m większa. Głównym inicjatorem i pomysłodawcą budowy pomnika był proboszcz parafii – sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie – ks. prałat Sylwester Zawadzki, który w 2001 r. rozpoczął działania zmierzające do wybudowania w Świebodzinie pomnika. 21 listopada 2010 biskup Stefan Regmunt poświęcił figurę. Pomnik zbudowany jest przy ul. Sulechowskiej w Świebodzinie na 16 metrowym nasypie z kamieni i gruzu. Pomnik ma wysokość 36 metrów wraz z koroną i wykonany jest w technologii siatkobetonu. Korona na skroni figury ma 3,5 metra średnicy oraz 3 m wysokości i w całości jest pozłocona, głowa ma 4,5 m wysokości i waży 15 ton. Każda z dłoni ma po 6 m długości, a odległość między końcami palców rąk wynosi 24 metry.
